ทุกๆเช้าเรายืนเข้าแถวหน้าเสาธงข้างกัน ไม่ว่าสมัยประถม มัธยม หรือแม้กระทั่งตอนนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
พี่มีน&น้องเพียว
น้องเพียว
ผมก็แค่คนโลกส่วนตัวสูง เวลาเดินคนเดียวในโรงเรียนนักเรียนหลายคนก็คงคิดว่าผมเป็นบ้า
'มึงๆ ดูๆครูเพียว'
'กูว่านางเก่งศาสตร์พวกนี้เกินไปว่ะ กูไม่สามารถเข้าถึงจริงๆ'
'สุดยอดไปเลยว่ะ เดินคนเดียวแถมนิ้วที่ขยับยุกยิกประสานกัน ทำอย่างกับมีคีย์บอร์ดล่องหนอ่ะมึง'
'มึงอย่าไปว่ายัยน้องดิ ออกจะน่ารักกก'
คำว่า ยัยน้อง ผมเคยได้ยินนักเรียนชั้นมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งใช้เรียกผม เมื่อกี่ที่พูดดูเหมือนจะปกป้องนะ แต่สรรพนามที่ใช้เรียกนี่ ฮึ่ม!
ผมคูลจะตาย!
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น